Van Broome naar Darwin

uit de titel kan je dus al opmaken dat ik niet in Broome ben gebleven.
Mijn 2 duitserkes hadden besloten om verder te rijden naar Darwin, en ikke dus mee !
De eerste 3 dagen hebben we eigenlijk vooral gereden: zo een 6 uur per dag door de woeste natuur die The Kimberley is.
Dan in Katherine hebben we een paar wandelingen gemaakt In Katherine gorge en Edith Falls, beiden waren prachtig trouwens, en toen zijn we doorgereden naar Kakadu National Park.
Nu ondertussen waren we wel al even in de tropen aangekomen en dat konden we maar al te goed voelen. Het werd echt gigantisch heet en vochtig zelfs het koudste moment in de nacht gaat niet onder de 25 graden.
Het is hier dan ook constant zweten geblazen, zowel overdag als `s nachts.
Kakadu is het grootste natuurreservaat van Australie en is ongeveer de grootte van Duitsland en Oostenrijk tesamen: da`s al es de moeite he.
We waren van plan om daar minstens 2 nachten te overnachten maar de muggen en de hitte beslisten daar anders over.
Onze eerste nacht in kakadu was een nachtmerrie: het was snikheet , het zweet stromde van ons af en er waren dan nog eens honderden muggen zonder te overdrijven.
Zelfs antimug producten hielpen niet.
Het enige wat we konden doen was ons opsluiten in onze tent waar het nog warmer was.
Die nacht hebben we niet al te veel geslapen: we hoorden konstant het gezoem van de honderden muggen die rond onze tent vlogen en als er een lichaamsdeel de tentdoek raakte werd de huid direct herschapen in een maanlandschap en dat alles bovenop een hele nacht gigantisch zweten!
De volgende morgen hebben we samen besloten dat we nog zo een nacht niet meer zagen zitten.
We snakten naar een hostelkamer met airconditioning zonder muggen en dus reden we in de namiddag na de belangrijkste plakken van het park te bezoeken naar Darwin toe.
Hier in Darwin heb ik eigenlijk niet al te veel meer uitgestoken.
Het is te warm en vochtig om veel te doen en eerlijk gezegd ben ik het reizen een beetje moe.
Ik spendeer mijn dagen hier dus vooral met lezen aan het zwembad.
Dinsdagnacht om 1 uur vertrek ik terug naar Sydney waar ik nog 8 dagen zal zitten.
en dan vlieg ik terug naar Europa toe!
Eerst nog 4 daagjes Londen doen en dan maandag de 4de zal ik mijn eerste bickyburger van het jaar verorberen.
Het gaat smaken...

van Perth tot Broome

Het is nog maar 2 weken geleden dat ik hier iets heb geschreven maar man, heb ik veel gezien en beleefd in deze 2 weken!
Dezelfde dag dat ik de vorige update heb geschreven heb ik nog een duitser gevonden op het internet die met een andere duitser naar Broome zou rijden, Er was nog plaats voor een derde persoon en voila de woensdag was ik al op weg naar het warme noorden.
Ik zou hier chronologisch van dag tot dag kunnen schrijven wat ik allemaal heb gedaan maar daar heb ik nu eigenlijk niet echt veel zin in.
Daarom zal ik hier de hoogtpunten van de voorbije 2 weken neertypen.
1) snorkelen met walvishaaien.
Dit zijn de grootste vissen ter wereld en Ningaloo reef in Western Australia is een van de enige plaatsen waar je met die lieftallige beestjes kan zwemmen.
Ik heb hier met in totaal 4 walvishaaien gezwommen waarvan de grootste zo een 7 meter lang was.
Dit was ronduit fenomenaal .... zwemmen met zo een gigantisch en sierlijk dier is echt onbeschrijfelijk, ik krijg nog steeds kippevel als ik er aan denk!
Voor diegenen die twijfelen: deze foto heb ik wel degelijk zelf genomen met mijn fantastisch fototoestelletje.
2) snorkelen met zeeschildpadden en 20 rifhaaien.
In coral bay zagen we een hutje waar ze een kajak/snorkel tocht aanboden voor 40 dollar voor 2 uur.
Voor zo een spotprijs wouden we dat wel proberen en de volgende dag vaarden we uit met de kajak naar het koraalrif.
Daar bonden we de kajaks vast aan een boei en zwommen we naar een kuisstation.
Voor diegenen die Shark tale nooit hebben gezien, een kuisstation is een vaste plaats waar Grote vissen naartoe gaan om zich te laten wassen door kleine kuisvisjes, een soort carwash als het ware.
Daar toegkomen zagen we al snel dat we geluk hadden
Zo een 20 rifhaaien waren er aan het aanschuiven om er gewassen te worden.
De grootste waren zo een 3 meter lang.
Wel gek hoor om zo een hoop haaien onder jou te zien zwemmen maar toch was ik niet bang.
3) Karijini National park
Dit reservaat staat bekend om zijn rode kloven en zijn watervallen: prachtig!
4) De enorme leegte
Als je weet dat Western Australie de grootste staat is in Australie en dat er van de 2 miljoen inwoners 1,5 miljoen in Perth wonen dan kan je wel raden dat je in Western Australia niet zo veel mensen tegen komt.
Gisteren hebben we zo nog 600 km gereden en het enige dat we zijn tegengekomen waren 2 roadhouses (tankstations met winkeltje) verder niks dan bushland eindeloze natuur, dat is hoe je de West Coast het beste kan omschrijven, wat een verschil met de oostkust!

Nu zit ik dus in Broome en ik verblijf hier voorlopig nog met mijn 2 duitsers op de camping.
Wat ik hierna ga doen is nog onzeker:
Mischien vind ik nog een lift naar Darwin en vlieg ik vandaar naar Sydney ofwel blijf ik hier 2 weken en vlieg ik van hier naar Sydney, we zien wel

De eierfarm en grote veranderingen in de plannen.

Hier ben ik dan nog maar eens na jullie meer dan een maand verwaarloosd te hebben.
Momenteel ben ik terug in Perth alwaar het serieus bewolkt is.
Nu wat heb ik de laatste maand zoal uitgevreten?
Wel euh... vooral eiers geraapt, tv gekeken en naar het strand geweest.
Ik heb daar in Margaret River de gehele tijd samengewoond met 2 meisjes van Het verenigd koninkrijk(een koppel) en een van Ierland (Niet mijn ding: kon ze niet echt af en was niet de enige).
Ik werkte er zo een 25 uur per week en in onze vrije tijd hadden we de bedrijfscammionette ter beschikking waar we dan meestel mee naar het strand reden in de namidagen en in de weekends.
De stranden In Margaret River zijn trouwens enorm de moeite, prachtig mooi een supergolven!
Maar goed ik heb dus ook die hele maand geprobeerd om een job te vinden zonder resultaat.
De economische recessie laat zich hier nu ook voelen: De mijnen sluiten de deuren door een verminderde vraag in het buitenland, De werkloosheid is hier sterk aan het stijgen wat maakt dat het voor een backpacker bijna onmogelijk is om een deftige job te vinden.
Om die reden heb ik er nu dus voor gekozen om mijn plannen helemaal om te gooien en begin Mei terug naar huis te komen.
Ik heb nu wat geld van mijn oudertjes geleend zodanig dat ik toch nog de Westkust kan afreizen voor ik terug naar huis moet.
Het plan is nu dus om ergens volgende week aan te zetten en naar het noorden te trekken tot in Darwin waar ik een vliegtuig neem naar Sydney en dan terug naar huis.
Eigenlijk vind ik die verandering van de plannen ook niet zo erg.
Hoe meer ik over terugkomen dacht, hoe meer zin ik erin begon te krijgen.
De lijst met dingen die ik mis van thuis is ondertussen enorm lang geworden en ik weet niet hoe lang ik het nog kan uithouden zonder kleintje met stoverijsaus en nen bickyburger...
Ik kijk er ook enorm naar uit om iedereen terug te zien en het gedacht van een zomer in Belgie schrikt mij ineens ook niet meer af maar lijkt mij zelf super.
Wat ik nooit dacht wat zou gebeuren is dus gebeurd: Ik mis Belgie.
dus jullie kunnen me terug verwachten de 3de Mei (ik ga eerst nog een paar dagen in Londen Jen bezoeken), tenzij ik hier deze week alsnog een job als opvoeder aangeboden krijg....

Farm

Ik heb een farm gevonden waar ik morgen naartoe kan.
Ik ga dus op een eggfarm gaan werken voor kost en inwoon in Margaret River.
Daar zal ik tenminste geen geld opdoen en het telt ook voor mijn visumverlenging.
Of ik daar nu een maand ga werken of ondertussen nog iets ga zoeken voor betaald werk weet ik nog niet.
maar goed, Ik had beloofd om jullie op de hoogte te houden en dat heb ik bij deze gedaan.

Perth en omstreken

Het is alweer eventjes geleden dat ik hier nog iets heb neergeschreven en dus bij deze.
Wat heb ik ondertussen alweer allemaal uitgespookt?
Wel we hebben niet stilgezeten, zoveel staat zeker.
Na het vorige berichtje hebben we dus ons vliegtuig genomen naar Perth wat een kleine 3 uur vliegen was.
Daar aangekomen merkten we al snel dat het een heel ander klimaat was dan in Adelaide: Terwijl het in Adelaide een droge hitte van 42 graden was, was het in Perth zo een 35 graden maar erg vochtig: zweten voor dood dus.
In Perth hebben we de eerste paar dagen niet echt veel gedaan.
Ik ben een beetje beginnen zoeken voor werk en we zijn bijna elke dag naar het strand geweest, ook eens een bezoekje aan Fremantle.
Op dinsdag hebben we een uitstap gemaakt Naar Rottnest Island: een Eilandje dat bijna volledig natuurreservaat is en voor de kust van Perth ligt.
Na onze ferry te missen en een uurtje te moeten wachten sprongen we dan eindelijk op de ferry en een beetje later konden we onze fietsen en snorkels ophalen op Rottnest Island.
Awel 't was schuune.
Op het gehele eiland zijn er geen privewagens toegestaan en je komt dus enkel fietsers en soms een bus tegen.
Het eiland is volledig omringd door hagelwitte stranden en azuurblauw water in kleine baaitjes waar vreemd genoeg bijna geen kat te zien is.
Op 2 van die strandjes hebben we onze snorkeluitrusting aangedaan en eens een "snorkelke gezet", Het water was echt superzuiver maar we hebben wel niet te veel vissen gezien.
De volgende dag hebben we nog maar eens een autotje gehuurd voor een 2daagse roadtrip naar het zuiden. Bedoeling was om tot aan de zuidkust te rijden om dan bij het terugkeren de Gigantische bomen te gaan bekijken in the valley of the giants.
De Zuidkust was prachtig mooi met alweer azuurblauw water en rotsachtige kusten waar de erosie rare dingen mee had gedaan.
De volgende dag dus teruggereden en gestopt bij the valley of the giants.
Daar hebben we de treetopwalk gedaan op een constructie die zo een 40 meter hoog in de boomtoppen hangt: het waren inderdaad grote bomen, veel meer kan je daar nu eigenlijk niet echt over zeggen he.
En dan jah, de volgende dag was het schluss mit dien choclamousse: Onzen Meyer hield het voor bekeken en vloog terug naar de koude jullie welgekend onder de naam Belgie.
Nu zit ik hier weer alleen in Perth.
Ik ben hier vollop bezig werk aan het zoeken maar blijkbaar ben ik hier niet de enige: elke morgen staan er hier rijen backpackers aan de deuren van de jobagencys te wachten en blijkbaar is er niet al te veel werk.
Dat zou nu niet zo een ramp zijn als er zo geen snodaards waren geweest die mijn kredietkaart hebben geplunderd maar nu op dit moment ben ik hier zwaar zonder geld aan het vallen.
Ik heb dus de keuze: Hier blijven in Perth en verder zoeken tot ik een job vind met het risico dat ik volledig zonder geld kom te zitten, of op een farm gaan werken voor kost en inwoon en hopen dat er later dan wel terug werk is als ik daarmee gedaan heb.
het zal dus het laatste worden straks ga ik enkele telefoontjes plegen en hopelijk kan ik binnen enkele dagen dan ergens terecht waar ik geen geld op moet doen.
Nu maar hopen dat ik vanuit die farm naar werk kan zoeken of dat de boer en boerin mij kunenn helpen met iets te vinden.
Je ziet, mijn reis is niet enkel in het zonneke zitten en wat werken, er zit ook spanning en onzekerheid in: wie heeft er hier films nodig ?
maar goed ik ga het hierbij laten het is tijd om nog es van mijn zelfgemaakte spaghetti te eten en es te beginnen rondbellen naar boerderijen.
Tot de volgende en ik ga jullie zeker op de hoogte proberen houden over de ontwikkelingen alhier

Van Tasmanie tot in Adeleide met Mr Meyer

Hier ben ik dan nog eens met een kleine update.


Na mijn laatste berichtje zijn we met een huurwagen voor een dagje naar Philip Island gereden alwaar we van de natuurpracht hebben genoten en naar de pinguinparade hebben gekeken.
Elke avond rond zonsondergang keren daar honderden pinguins terug van een dagje vissen in de zee. In hele drommen steken ze dan het strand over richting hun nesten, en daar zijn wij dus getuige van geweest : Vried wijs.

Op 21 januari hebben we dan een vliegtuig genomen richting Tasmanie( Tassie voor de vrienden).
Daar hebben we dan weer een wagen gehuurd voor drie dagen en zijn we dan richting wineglass bay gereden, Manmanman, schuun dat da was!
Hebben daar een "wandelpad" gevolgd waar ze in Belgie enkel berggeiten zouden over sturen, kortom het was een beetje steil en gevaarlijk.
Maar we hebben het overleefd en als beloning hebben we een prachtigmooi uitzicht gekregen.


De volgende dag zijn we dan verder gereden richting Cradle mountain National park: alweer vried schune. We hebben daar alweeer een zware wandeling gedaan(zijn wij niet sportief?) en hebben vele mooie uitzichtjes gehad.

De dag erna zijn we terug richting Hobart gereden alwaar we in de buurt nog naar Port Arthur geweest: ooit een van de zwaarste gevangenissen van het Britse rijk, nu een hoop ruines met een schoon pelouseke.
Bon het was wel interessant en alweer grappig wat de aussi`s "ancient" noemen.
In onze 3 dagen Tassie hebben we ook een resem dieren in het wild gezien die zelfs voor mij soms nieuw waren.
Wat hebben we gezien: - een Wallabi
- een wombat
- een echidna
- een possum
- een Tasmanian devil
Tassie heeft dus zijn best gedaan om ons te behagen.
Ondertussen heb ik ook gemerkt dat Mijn visakaart gestolen is geweest in Sydney en dat er 1250 eurotjes van mijn bankrekening verdwenen: niet zo prettig nieuws, en jawel dat is een understatement...
Terug in Melbourne hebben we dan onzen tank gaan halen ( onze 4x4 campervan) en zijn we richting Great Ocean road gereden.
De great Ocean Road was prachtig, slechts 1 kink in de kabel: het weerke wou niet mee.
Voor de eerste keer sinds meyerke zijn aankomst in ozziland was het bewolkt met beetje regen erbij: enorm jammer dat dit juist op Great Ocean Road dag was maarja, niets aan te doen.

Van het einde van de GOR zijn we dan richting in land gereden, zijn we door de Grampians gereden met de obligate bergjes en watervalletjes.
En bijna direct erna zaten we ineens in de woestijn, waar we voor zo een goeie 100 km daar zijn gereden, ook een paar 4x4 tracks gedaan om onzen tank te testen.
Onzen tank is zelfs gewonnen tegen een boom die het aandurfde om in onze baan te staan, De antenne hield het dan wel weer voor bekeken: Je kan geen omelet maken zonder eieren te breken zeggen we dan.
En nu zitten we dan in Adelaide.
Toen we hier terugkwamen waren we zo een half uur te laat om de aankomst te zien van de Tour Down Under, helaas, helaas.
De volgende dag was het dan Australiaday en hebben we wat rondgelopen, naar de ozzis gekeken die met hun vlagskes naar de cricket gingen gaan kijken( ze zijn verloren tegen Zuid Afrika).
We hebben nog steeds geen idee hoe de regels zijn voor cricket, maar blijkbaar draait het vooral rond veel pinten drinken en een hele namiddag van de vrouwen vluchten.
Deze morgen zijn we dan es naar de boerderij van Mc louds daughters gaan kijken.
De boerderij zelf kan je jammer genoeg niet van de weg zien maar we zijn er toch geweest.
Onzen tank is nu ondertussen alweer binnen en morgen vertrekken we op ons vliegtuig richting Perth; Daar is het naar het schijnt gelukkig maar rond de 30 graden...

Meyer belevenissen

hallo stille lezers van deze blog.

Ik heb hier nog eens een update voor jullie klaar, en wat voor een !

Er is hier ondertussen al behoorlijk veel gebeurd, zo schrijf ik dit bijvoorbeeld vanuit Melbourne.

Meyer is hier vorige zaterdag toegekomen in Australie, echt een superweerzien.

En ook al hadden we elkaar al 8 maand niet gezien , na een half uurtje waren we alweer aan het lullen alsof we elkaar de dag ervoor nog hadden gezien.

De eerste 4 dagen heb ik hem Sydney een beetje getoond, naar Manly geweest, naar palm beach: het home and away strand enz...

Dan zijn we met een huurauto vertrokken richting melbourne.

Eerst de blue mountains gezien even(zo`n 70 km) buiten sydney: heel mooi of zoals we meerdere keren zeiden: vried schuune.

daarna zijn we richtin Canberra gereden: de hoofdstad van Australie en tevens ook de vreemdste stad.

De gehele stad was volledig gepland en uitgetekend vooraleer men begon te bouwen wat resulteert in enorm veel parken en groen en brede lanen.

Lijkt leuk, maar hierdoor voelt het totaal niet aan als een stad, zijn de afstanden supergroot en is het eigenlijk ook behoorlijk saai.
Na Canberra zijn we dan in 2 dagen via de kust naar Melbourne gereden.

Totaal aantaal afgelegde kilometers: 1500 Km.

Hier in Melbourne hebben we al behoorlijk veel rondgelopen, es uitgeweest, strand gedaan bij 37 graden enzo. Het valt hier wel op dat Melbourne veel alternatiever en funky is dan Sydney, veel meer een partystad> Een beetje het gent van Australie als het ware: Nodeloos te zeggen dat het mij hier serieus aanstaat dus.Gisteren hebben we dan nog met 2 mensen van de hostel een auto gehuurd en zijn we naar Philip Island gereden.

Daar hebben we dan wat rondgereden, mooie uitzichten gezien enzo.

Ons Meyerke heeft daar ook zijn eerste koalakes gezien, weliswaar niet in het wild.
En rond 20.00u. was het dan tijd voor de grote reden van ons bezoek: De pinguinparade.

Op philip Island huist er een grote kolonie pinguins die elke avond rond zonsondergang terugkomen van de visvangst en dan massaal samen het strand opkomen: echt super om te zien.

zo dat was het dan, een behoorlijk bondige update, maar ik heb nu eenmaal wat minder tijd om mij hiermee bezig te houden.

Morgen vliegen we voor 4 dagen naar Tasmanie en daarna rijden we de great ocean road af naar Adelaide alwaar we de 28ste een vliegtuig naar Perth zullen nemen.

toedeloe

... en een gelukkig nieuwjaar!

Gelukkig nieuwjaar aan iedereen!
Voor mij is oudejaarsavond dit jaar eens helemaal anders verlopen.
Eventjes het verloop van mijn oudejaarsdag schetsen:
Op 31 december ben ik om 5 uur `s ochtends opgestaan.
Ik maakte mijn zak klaar, haalde de eiersla, vleessla en prepare, die ik de dag ervoor gemaakt had, uit de frigo en rond 6 uur zette ik met een groepje van de hostel aan naar de ingang van Mrs Macquarie`s point.
Deze plek heeft 1 van de beste uitzichten over de haven met de opera house en de harbour bridge: het epicentrum van het vuurwerk.
Nu aangezien er tijdens het vuurwerk zo ongeveer 1,5 miljoen mensen samendrommen rond de haven moet je dus vroeg zijn om een goed plekje te bemachtigen.
Aan de ingang moesten we dan nog 4 uur wachten tot om 10 u. de poorten opengingen en ik heb hier dan nog geprobeert wat te slapen.

Rond 7.30u zijn Lander en Thomas mij dan komen vervoegen en om 10 u gingen de poorten open en zochten we ons een goed plekje in de schaduw.
Daar hebben we dan zo een 12 u liggen relaxen met veel eten en veel gezelschap.


En dan eindelijk om 12 u> begon het vuurwerk....
En het was echt prachtig, nog nooit heb ik zo een mooi vuurwerk gezien en het maakte het lange wachten meer dan waard.


Toch was het moeilijk om het echte nieuwjaarsgevoel te krijgen zoals thuis, de temperatuur, gebrek aan al mijn goede maten rond mij, en het feit dat iedereen direct na het vuurwerk allemaal huiswaarts ging zorgde ervoor dat het niet echt als nieuwjaar aanvoelde.
In de hostel aangekomen hebben we dan nog wat champagne en bier gedronken en dan ben ik redelijk beneveld in mijn bedje gekropen.
En dat was dan mijn oudejaarsavond: een superdag, maar toch een beetje vreemd.
Ik hoop dat jullie allemaal een heel goede avond hebben gehad en tot de volgende eh.