vrijdag 11 juni 2010

Iran

Ik zit momenteel in Esfahan, Iran.

Even een kleine uitleg van hoe ik hier terechtgekomen ben:
Zondag 30 mei ben ik met het vliegtuig naar Istanbul gevlogen alwaar ik een paar dagen te gast ben geweest bij Dieter en waar ik zowat de belangrijkste toeristische plekjes heb bezocht.
Woensdagnacht ben ik dan om 23:55u vertrokken met de trein richting Teheran, Iran.
Onderweg veel mensen leren kennen en fantastische uitzichten gehad enzo.
Zaterdagnacht ben ik dan in Teheran aangekomen, de trein had zo een 6u vertraging en het was dus midden in de nacht: nogal moeilijk om dan nog een hotel te gaan zoeken.
Maar gelukkig werd ik uitgenodigd om bij een Iraanse familie te logeren in het Noorden van Teheran.
De volgende morgen heb ik dan een racetaxi genomen naar het centrum en daar heb ik ingeboekt in een hotel waar 2 andere backpackers zaten die ik op de trein leerde kennen.
we hebben dan eerst wat geld ingewisseld en plotsklaps was ik een millionair!
voor de rest van de dag wat rondgelopen, auto`s ontweken (teheran verkeer is geschift!), naar de bazaar geweest en `s avonds met de locals waterpijp gerookt en thee gedronken.
De volgende dag hebben we de bus genomen naar de bergen tot aan de voet van de hoogste berg van het midden oosten(met sneeuw en al) schoon ze.
Dinsdagmorgen hebben we dan afscheid genomen en ben ik met de bus naar Kashan gereden.
Kashan is een mooi stadje met enkele traditionele perzische huizen (zeg maar paleizen).
Jammer genoeg ben ik daar in de taxi mijn gsm verloren(uit mijn broekzak gevallen): mjah niks aan te doen dacht ik zo.
Maar De volgende dag vroeg ik de weg naar het busstation aan een oude winkelhouder en de man laat spontaan zijn winkel over aan iemand anders om met mij mee te gaan naar de ticketoffice ( een 4km lange wandeling!).
Onderweg vertelde ik de man over mijn telefoon en hij leek er wat met in te zitten.
Toen we aan de ticketoffice waren regelde de man alles zodat ik gewoon moest wachten op een bus die mij naar het busstation zou brengen.
Aangekomen in het busstation zie ik daar toch wel ineens die man uit een taxi springen zeker!
Hij was naar een bureau van de taxis geweest en daar hadden ze mijn telefoon liggen.
Ikke dus met die kerel naar het bureau om af te tekenen. dan vlug met de taxi terug naar het busstation in vliegende vaart in de hoop dat mijn bus nog niet weg zou zijn, helaas pindakaas: de bus was weg.
Maar ook dat was geen probleem : de taxichauffeur sleept mij terug in de taxi en hij zet in vliegende vaart de achtervolging in op de bus en na zo een 10 minuten zit ik goed en wel op de bus met mijn telefoon...
Dit is dus maar 1 van de vele voorbeelden waaruit blijkt hoe vriendelijk en behulpzaam de mensen hier zijn.
enja, ondertussen zit ik dus in Esfahan aka de parel van het midden oosten: wat een prachtige stad!!!


Het was eigenlijk niet echt mijn bedoeling om op deze blog te schrijven, maar aangezien facebook en youtube hier geblokkeerd zijn is dit zowat de enige manier om een beetje een teken van leven te geven aan de mensen thuis.




1 opmerking:

Anoniem zei

Hi there remember me? Its Amelie! You give your flickr page to me yesterday and i found out there you have a blog! I cant understand what you said (rsrs) but you know how to take good pictures!
ps! i guess you dont added me on msn =o(

big hug!